Herken je dit?

• Je weet dat God van je houdt en je hebt misschien veel kennis (in je hoofd), maar wanneer je het moeilijk hebt of vindt dat je faalt, voel je je meestal niet gekend en geliefd (in je hart).
  
  
• Er komt veel op je af, waardoor je snel afgeleid raakt. Het leven trekt zoveel aandacht, dat het al moeilijk is je te focussen op 1 taak of moment, laat staan dat je je aandacht onverdeeld op God kunt richten, zonder afgeleid te raken.
  
  
• Jezelf omarmen vanuit Gods liefde? Dat klinkt mooi, maar ook onmogelijk. Want ook al weet je dat God jou waardevol vindt, jij bent alsnog onzeker over je uiterlijk, ontevreden over bepaalde dingen die je zegt, en als ik je nu zou vragen wat je zou willen veranderen aan jezelf, zou jij het me gelijk kunnen zeggen.
  
  
• Gods rust, échte rust in je binnenste, oké zijn, dat voelt onbereikbaar. Jij ervaart wel eens rust in bepaalde situaties, maar het is geen constante rust in je binnenste. En eigenlijk weet je het zelf ook wel: je rent meer dan je rust.
  
  
• Als je heel eerlijk bent, heb je best vaak last van schuldgevoel of schaamte. Bepaalde situaties komen steeds weer in je hoofd op, waarbij je denkt aan hoe je het beter had kunnen doen. Je kunt erg balen van jezelf, en kritisch zijn op wat je zegt, doet (of niet), of hoe je eruit ziet. Soms zou je willen dat je je hoofd even “uit” kon zetten, want het kost je best veel energie en belemmert je bij het maken van keuzes.